حضرت دانیال حکیم گوید : ابر به خواب دیدن بر شش نوع است . اوّل : ابر سفید و سیاه و زرد و سرخ و ابر بارنده و نابارنده ، و هر یک تعبیر بخصوص دارد . اگر کسی خویشتن را در زیر ابر سفید بارنده دید ، دلیل که خدای عّز و جل وی را علم و حکمت ارزانی دارد و مردمان را از علم و حکمت او منفعت رسد . اگر بیند که در زیر ابر زرد بود ، دلیل که بیمار شود و بعضی از معبران گفته اند : زنی خواهد و از وی رنج و غم و اندوه کشد . اگر بیند که در زیر ابر سرخ بود ، دلیل که بر محنت و بلا گرفتار شود ، زیرا که خدای عّز و جل به هر قومی که عذاب فرستاد ، نخست ابر سرخ بر فراز آسمان ظاهر شد . اگر بیند که بر فراز ابر سبز ، راست بایستد ، دلیل که به قدر آن فرمانروایی یابد . اگر بیند که ابر بر سر او می گذشت ، دلیل که او را با کسی نیکو جاه و نیکو عهد ، هم صحبت شود و مرادش از وی حاصل شود .
محمدبن سیرین گوید : اگر بیند ابر را در هوا راند ، دلیل کند که او را با علما و حکما صحبت افتد و هم صحبت شود . اگر بیند ابر را از هوا بگرفت و به زمین آورد ، دلیل است که کارش نیکو شود و بزرگی یابد و علم حاصل کند . اگر بیند ابر بر سر وی سایه کرد ، دلیل که در آن سال خیر و نعمت بسیار یابد .
اگر بینده خواب ببیند که از ابر ، لباس دوخت و پوشید ، تعبیرش این است که چنان علمی بدست آورد که همه کس نداشته باشد . ابراهیم کرمانی گوید : اگر بیند که ابر را جمع کرد یا برداشت و خورد ، دلیل است که میان حکیمان ممتاز شود و در دانش یگانه گردد . جابر مغربی گوید : اگر بیند که ابر می خورد ، دلیل است معیشت او از حکمت بود . اگر بیند که ابر سیاه بر فراز موضع و جایی گسترده است ، دلیل بر خشم و عذاب الهی است در آن دیار . پس هر چه آن ابر را نزدیکتر ببیند ، عذاب حق تعالی نزدیکتر بود . اگر ابر را با باران بیند دلیل بر رحمت و خیرات است . اگر بیند از باران خورد ، تعبیرش این است که به اندازه ای که خورده است به او رحمت و نیکویی می رسد . اگر با ابر باران و رعد سخت بود ، دلیل بر ترس از ادعای پدر و مادر یا از ادعای مسلمانان بود . اگر با رعد و برق بیند ، این عذابها سخت تر بود . اگر با برق صاعقه بیند ، عذاب سخت تر بود . اگر بیند در خانه اش جایگاه نشستن ابر گسترده شده است ، دلیل که فرزند و اهل بیتش را حکمت و دانش یابد .
اسماعیل بن اشعث گوید : ابر سیاه به خواب ، دلیل بر بیم و ترس و سختی است و ابر باران برکت و خیر و فراخی بود و نیز غم و اندوه بود . امّا آن ابر که از کنار دریا آرند ، که به تازی آن را سفیح خوانند ، دیدن آن در خواب غنیمت بود بر قدر آن چه دیده بود .